• Najlepsze filmy 2016 roku



    Oddaje w Wasze ręce małe podsumowanie najlepszych filmów, które udało mi się zobaczyć w 2016 roku. Zgromadzone tu tytuły to pozycje, które wywarły na mnie największe wrażenie w ostatnich dwunastu miesiącach; produkcje, które bez zawahania poleciłbym każdemu, kto szuka dobrego kina. Gdyby ktoś chciał podzielić się swoją listą, nie krępujcie się – komentarze, czy to tutaj, czy na Facebooku, są do Waszej dyspozycji. Nie przedłużając, oto moje Top 10 minionego roku.

  • Nienawistna ósemka

    Quentin Tarantino powraca! I choć nie jestem bezkrytycznym psychofanem jego twórczości, muszę powiedzieć, że znowu się mu udaje! Jego "Nienawistna ósemka" z wyświechtanego sloganu "krew, pot i łzy" ponownie czyni postmodernistyczną jatkę najwyższych lotów.

  • Pokój

    W rękach innego reżysera "Pokój" spokojnie mógłby stać się pełnoprawnym horrorem, tymczasem Abrahamson tworzy przepiękny portret odwagi i bezgranicznej miłości, która narodzi się gdzieś tam, za pancernymi drzwiami, w środku małej, starej szopy. 

  • Przełęcz ocalonych

    ​Minęło dziesięć lat, odkąd Mel Gibson po raz ostatni stanął za kamerą. Teraz powraca w wielkim stylu i kręci niezwykłą przypowieść o tym, jak w czasach totalnego odczłowieczenia i zaniku wszelkich kodeksów moralnych można zachować własne człowieczeństwo. Taki patos, to ja lubię!

  • Nasza młodsza siostra

    Kolejny film, w którym Koreeda opowiada o bolesnych dramatach rodzinnych. Ale choć "Nasza młodsza siostra" to historia duchowego uzależnienia od przeszłości i wnikliwe studium pamięci jako budulca tożsamości, nie wieje tu ani chłodem, ani gorzką samotnością.

  • Bone Tomahawk

    Debiutujący S. Craig Zahler w iście krwawym stylu tworzy przypowieść o męstwie, słuszności poświęcenia i walce o ostatni oddech człowieczeństwa, zipiącego pośród zła zamieniającego ludzi w szaleńców.

  • Opiekun

    Choć śmierci w kinie jest nadzwyczaj dużo, a trup ściele się gęsto niemal w każdym filmie i to na wiele wymyślnych sposobów, wciąż niewiele jest obrazów, które by o śmierci, a raczej o umieraniu opowiadały tak jak "Opiekun" Michela Franco.

  • Aż do piekła

    Film McKenziego to zbudowany za pomocą prostych środków nieoczywisty traktat o braterstwie i oddaniu w dobie gwałtownych przemian, postępu i rozpadającego się ​w drobny, piaskowy pył romantycznego mitu Dzikiego Zachodu. 

  • Wołyń

    Smarzowski po raz kolejny pokazał, dlaczego nazywa się go współcześnie najlepszym (i zarazem najodważniejszym) polskim reżyserem. Jego "Wołyń" to nie tyle opowieść – ​jak głosi hasło reklamowe filmu – o miłości w nieludzkich czasach, ale przerażająca historia jej braku. 

  • Lament

    W filmie "Lament" południowokoreańskiego reżysera Hong-jin Na paranoja, groza i napięcie miesza się z przaśnym dowcipem i jawną zabawą konwencją. Nie zmienia to jednak faktu, że to film, którego zbyt łatwo nie da się zapomnieć!

  • Służąca

    Kino nie do podrobienia. Lubieżnie piękne, nieco perwersyjne, wznoszące zmysłowość i seksualność na zupełnie nowy poziom, a przy tym niesłychanie zaskakujące. Przyjemność z oglądania tego stylowego dreszczowca zakorzeniona jest w przemyślanej narracji oraz subtelnym romansie z widzem.